Szkoła Podstawowa nr 11 w Toruniu

"I dzień nadejdzie,
Gdy przywrócimy wolność 
Wodzie i światłu,
Ziemi i człowiekowi,
I wszystko będzie dla wszystkich."

Pablo Neruda

Pablo Neruda, a właściwie Ricardo Eliecer Neftalí Reyes Besualto, wybitny chilijski poeta, obywatel świata urodził się 12 lipca 1904 roku w Parral, zmarł 23 września 1973 roku w Santiago.
Poetyckie utwory pisał już jako nastolatek. Debiutanckim tomikiem "Rzecz o zmierzchu" wydanym w 1923 roku rozpoczął wielką światową karierę. Po latach napisze o sobie w autobiograficznych wspomnieniach „Wyznaję, że żyłem” : „Życie przeróżnych ludzi składało się na moje życie: w tym wielkość poetyckiego istnienia”. Bo też rzeczywiście ten południowoamerykański poeta, pisarz, dyplomata, polityk i myśliciel zawsze pozostawał blisko ludzi i ich spraw.

Zaangażowanie w działalność polityczną – był konsulem, senatorem, wyrazicielem rewolucyjnych haseł, obrońcą Republiki Hiszpańskiej na forum międzynarodowym, a nawet kandydatem na urząd prezydenta Chile - uhonorowane zostało w 1950 roku Pokojową Nagrodą Nobla. Przyczyniła się do tego również uznana już przez cały świat niezwykła siła Jego poezji. Wynikała ona z ciepła i sympatii, z jakimi opisuje zarówno ludzi, jak i przyrodę. Jest w niej wyczuwalna pasja życia i ciekawość wszystkiego wokół. W tej twórczości znalazły się liczne wiersze o miłości, ale też pochwała życzliwości i piękna umysłu ludzkiego i codziennej egzystencji. To także poezja subtelnie liryczna, zachęcająca do wspólnej refleksji w chwili ciszy, niezależnie od języka, jakim się posługujemy. Bo to, według poety, sprawi, że zdamy sobie sprawę, co robimy z naszym życiem. I ze światem. ”Z tej ciszy wyrosłem, by wędrować i śpiewać po świecie” Pablo Neruda; „Cisza”

Rok 1971 to czas wielkiego triumfu - poeta otrzymuje Literacką Nagrodę Nobla.
Uważany jest za jednego z najwybitniejszych i najbardziej wpływowych poetów XX wieku. Jego twórczość przeniknięta jest ponadczasowym humanizmem, a jednocześnie modernistyczna i surrealistyczna, co czyni ją niezwykle wyrazistą. Charakteryzuje się dynamizmem, symboliką, plastycznością obrazów i niepokojem, tworząc charakterystyczny, oryginalny styl, co doskonale obrazuje największe dzieło Nerudy „Pieśń powszechna”. Jednocześnie jest prosta w swoim przekazie i zrozumiała dla każdego, kto chce ja poznawać – to jej wielka moc. Niewiele dzieł ma tak ogromną siłę. Powinniśmy o nich pamiętać, poznawać je i czerpać z nich, aby kształtować piękną, godną i przyjazną dla wszystkich rzeczywistość.
Jesteśmy dumni z naszego patrona, bo jak każde ponadczasowe dzieło jego twórczość pozwala nam
codziennie pamiętać o tym, co w życiu ważne i o co należy dbać.